Χρόνια ριγμένα στο σταθμό,
χρόνια χαμένα, φως μου,
τραγούδια φτιάχναν τον καημό
με τη φωνή του κόσμου.

Ξανά κι όλο ξανά σου τραγουδώ
χίλια τραγούδια, βρε ζωή, χαλάλι σου.
Έμαθα πάντα πικραμένος να γυρνώ
μέσα στους δρόμους και να γίνομαι ντελάλης σου.

Χρόνια με δίχως τελειωμό
φτιάχναν τα όνειρά μου.
Σ’ αντάμωσα, μ’ αντάμωσες,
ανοίξαν τα φτερά μου.

Ξανά κι όλο ξανά σου τραγουδώ
χίλια τραγούδια, βρε ζωή, χαλάλι σου.
Έμαθα πάντα πικραμένος να γυρνώ
μέσα στους δρόμους και να γίνομαι ντελάλης σου.