Βρήκα μια τρύπα στο χρόνο της μέρας
σε μέγεθος βέρας
Και τάισα τον εαυτό μου
μακριά απ’ το κυνηγητό μου
Πήρα καφέ πήρα γλυκό
καθώς τη στέρηση ελαττώνω
Πάνω στο πιάτο το λευκό
ίχνη από μάυρο δάσος λιώνω

Με συγχωρείς, που ήμουν με σένανε χωρίς
Με συγχωρείς

Βρήκα ένα κέρμα που το `χα στην τσέπη
γι’ αυτόν που δεν βλέπει
άραζε ο κόσμος στην πλατεία,
γι’ αυτό που είμαι είσαι η αιτία
Μαύρο μπλου τζην, μαύρο μακό
και άσπρη άδετη ελβιέλα
Μ’ ότι καλό κι ό,τι κακό σου είπαν για μας,
Κοντά μου έλα

Με συγχωρείς, που ήμουν με σένανε χωρίς
Με συγχωρείς

Το βράδυ θα δούμε μαζί
τα λόγια στο βλέμμα μου που έγραψα
Στο πιο κεντρικό μαγαζί
ολόκληρο κόσμο σου αντέγραψα
χωρίς να με νοιάζει αν ζει