Το φεγγάρι ψηλά, μα εγώ χαμηλά στα υπόγεια
Κι εσύ παίζεις ξανά δάκρυ δάκρυ χλωμά κομπολόγια

Σ’ένα στόχο καιρό, τη μορφή σου φορώ
Και βελάκια πετάω
Κι αν σε βρίσκω ακριβώς, δεν υπάρχει θεός
Πάλι εμένα χτυπάω

Γέννησε με πάλι κόσμε, κλάμα και να πεταχτώ
Μα φοβάμαι πάλι εσένα πως θα βρω να ερωτευτώ
Γέννησε με σ’άλλον τόπο
Άλλος να `μαι όχι εγώ
Μα φοβάμαι πάλι εσένα πως θα βρω να ερωτευτώ

Το φεγγάρι ψηλά μα εγώ στον βυθό πιάνω άμμο
Κι αν παλεύω να βγω, πέτρα η σκέψη βαριά πως σε χάνω

Σ’ ένα στόχο καιρό, τη μορφή σου φορώ
Και βελάκια πετάω
Κι αν μας βρίσκω αγκαλιά σε μια πόζα παλιά’
Πάλι εμένα χτυπάω

Ο άνθρωπος που τρέμει
Στο τέλος να βρεθεί
Δεν μπόρεσε ποτέ του
Να μάθει την αρχή