Κάτω απ’ το φως του φεγγαριού,
σε συνοικίες δυτικές,
μες τα σκυλάδικα
ψάχνεις τον έρωτα να βρεις,
γυρνάς και πίνεις σαν τρελή,
στα ξενυχτάδικα
έξω από ήθη και γραφές,
με τις δικές σου εκδοχές,
φτιάχνεις τους νόμους σου
δε λογαριάζεις τη ζωή,
μοιράζεις τζάμπα το φιλί,
και μένεις μόνη σου
και μένεις μόνη σου...

Πάνω σε πίστες ξενυχτάς μ’ ένα ζεϊμπέκικο
δε λογαριάζεις η ζωή τι θα σου φέρει
δε δίνεις μία στο σωστό ούτε στο άδικο
ό, τι κι αν πουν για σένα πια δε σ’ ενδιαφέρει
δε σ’ ενδιαφέρει...

Μες σε σκιές περαστικών,
στα στέκια των αλκοολικών,
πέφτεις και χάνεσαι
μα μια αόρατη φωνή,
σου δίνει δύναμη πολύ,
και ξαναπιάνεσαι
μ’ ένα ουΐσκι αγκαλιά,
κι ένα τσιγάρο για μετά,
ξεχνάς τα λάθη σου
στριφογυρνάς εδώ κι εκεί,
σε κάποια πίστα αδειανή,
πνίγεις τα πάθη σου
πνίγεις τα πάθη σου...

Πάνω σε πίστες ξενυχτάς μ’ ένα ζεϊμπέκικο
δε λογαριάζεις η ζωή τι θα σου φέρει
δε δίνεις μία στο σωστό ούτε στο άδικο
ό, τι κι αν πουν για σένα πια δε σ’ ενδιαφέρει
δε σ’ ενδιαφέρει...