Ένας πατέρας βασανισμένος
στο σπίτι πάει συλλογισμένος
ποιος να ξέρει πάλι τι να του συμβαίνει
κι απ’ τα δυο του μάτια δάκρυα κυλούνε.

Κάθε βήμα που πατάει
κι ένας πόνος βαριά τόνε χτυπάει.

Είναι η ζωή του μια τυραννία
φαρμάκια, πίκρες και αγωνία
τι θυσίες θέλει σήμερα ένα σπίτι
μόνο ένας πατέρας ξέρει να μας πει.

Τι πόνους κρύβει μες στην καρδιά του
το μαρτυράνε τ’ άσπρα μαλλιά του
του σπιτιού κολόνα είναι ο πατέρας
σαν το βράχο στέκει σ’ ό,τι κι αν συμβεί.