Νομίζω
πως είσαι κάπου εδώ κοντά και δε θ’ αργήσεις,
πως έχεις πάει στη γωνιά και θα γυρίσεις
και περιμένω στο κατώφλι μου το γκρίζο.
Γιατί νομίζω
πως είσαι εσύ ο κάθε ίσκιος που διαβαίνει,
μικρή ψυχούλα λατρευτή κι αγαπημένη,
ήλιος που σ’ έκρυψε το σύννεφο το γκρίζο.

Κι ελπίζω
ότι το τρένο που σφυρίζει σε γυρίζει,
ότι μου φέρνει μήνυμά σου ο ταχυδρόμος,
μα έξω είναι σκοτεινός κι άδειος ο δρόμος.

Κι όμως νομίζω
πως έχεις φύγει για μια μέρα, για μια ώρα
κι ότι θα ’ρθεις απόψε, σήμερα και τώρα
Και τα σεντόνια με ροδόσταμο ραντίζω.

Κι ελπίζω
ότι το τρένο που σφυρίζει σε γυρίζει,
ότι μου φέρνει μήνυμά σου ο ταχυδρόμος,
μα έξω είναι σκοτεινός κι άδειος ο δρόμος.