Ρυτίδες και πίκρες
και φαρμάκια σωρό
Ξενύχτια και δάκρυα
Κι ένα σπίτι νεκρό
Να τι μ’ άφησε φεύγοντας να
Μα ωστόσο στιγμή δεν περνά
Που η ψυχή μου για σένα
Να μην ξαγρυπνά

Για σένα έχει μείνει
η αγκαλιά μου ανοιχτή
Την πόρτα της χτύπα
Πάλι θα σε δεχτεί
Γιατί δε σε ξεχνώ
Κι αν μαρτύρια περνώ
Αχ να `ξερες πόσο πονώ
Για σένα για σένα

Για σένα ξύπνησε η καρδιά μου ένα πρωί
Κι άστρα σου γιόμισα και ήλιο τη ζωή
Για σένα έσβησα με μιας τα περασμένα
Μα εσύ που πόνεσα και υπέφερα για σένα;

Ρυτίδες και πίκρες;