Στ’ άσπρα σεντόνια κρυφά, γέλια παιδικά...
Σαν το ζυμάρι απαλά χέρια μου λευκά...
Τότε της μάνας η αγκαλιά μας έχτιζε φωλιά στον ουρανό
Τώρα η αγάπη βουνό σώμα μου ορφανό...

Μάνα μου σαν το πρώτο κλάμα μου
κάθε μου δάκρυ
της ζωής το θαύμα μου
Μάνα μου σαν το πρώτο γάλα μου κάθε μου αγάπη...

Δυο φανταράκια, σειρά
μάγουλα καυτά
Σαν τη φτερούγα ανοιχτά χέρια μου λευκά...
Τότε της μάνας η αγκαλιά μας έπαιρνε τη φωτιά απ’ το μυαλό
Τώρα δε βρίσκεις νερό στόμα μου στεγνό...

Μάνα μου σαν το πρώτο κλάμα μου
κάθε μου δάκρυ
της ζωής το θαύμα μου
Μάνα μου σαν το πρώτο γάλα μου κάθε μου αγάπη...