Χαράματα αρχίζουνε
να μπήγουν το μαχαίρι.
Πόσα, ζωή, χτυπήματα
με το βαρύ σου χέρι;

Τα παράπονά μας λέμε
στα δρομάκια τα στενά.
Κι όμως μοναχοί μας φταίμε
για τις πίκρες του ντουνιά.

Ζωή, κι αν είσαι άδικη,
δε σου κρατώ κακία.
Άλλους σκληρά κακιώνουμε,
αυτή είναι η αιτία.

Τα παράπονά μας λέμε
στα δρομάκια τα στενά.
Κι όμως μοναχοί μας φταίμε
για τις πίκρες του ντουνιά.