Ζούμε σ’ έναν κόσμο που φοβάται τ’ αύριο,
σκούριασε η ζωή μας μέσα στην Αθήνα.
Είναι μια βιτρίνα ερημιάς το Λαύριο
και παιδιά πεθαίνουν απ’ την πείνα.

Ζούμε σ’ έναν κόσμο που σκορπάει θάνατο,
σύννεφα πολέμου πάλι μας κυκλώνουν.
Πούλησαν στο χάρο το νερό τ’ αθάνατο
όσοι έχουν μάθει μόνο να σκοτώνουν.

Τι να τραγουδήσω, τι
τι να τραγουδήσω, τι
που με πνίγουνε αμέτρητα γιατί.

Ζούμε σ’ έναν κόσμο που κοιμάται ανύποπτος,
άσχημα τα νέα πάλι στις ειδήσεις.
Φεύγει ο καιρός μας, προχωράει πιο ύποπτος,
είπαν χτες πως γίναν κι άλλες απολύσεις.

Τι να τραγουδήσω, τι
τι να τραγουδήσω, τι
που με πνίγουνε αμέτρητα γιατί.