Πέσανε στα χέρια μου παλιές φωτογραφίες
πολλές γνωστές εικόνες και μεγάλες ιστορίες
μαζεμένες σε ένα album τόσο σφιχτά δεμένο
γεμάτο σκόνη και παλιό κιτρινισμένο.

Που στην αρχή φοβήθηκα να ανοίξω να τις δω
μια απ’ τις φορές που φοβάμαι μη χαθώ

στο παρελθόν που έχει έντονο ακόμα το άρωμά του
και με τραβάει να συρθώ συχνά κοντά του.
Που λες πήρα κουράγιο και το άνοιξα λοιπόν
αρχίζοντας ταξίδι μες τον κύκλο των στιγμών
που υπάρχει μέσα μας και παλεύουν με το χρόνο
και το όνειρό μας που κυλάει πάντα μόνο.
Σκέφτηκα για λίγο όμως μήπως είναι νωρίς
αν πρέπει να γυρίσω εκεί στον τόπο της φυγής
έστω για λίγο μπορεί και να’ ναι αρκετό
να ψάξω και να πάρω ότι δεν έχω τώρα εδώ.
Κι ίσως που ξέρεις της ζωής μου το μεγάλο το θεριό
μπορεί και να μ’ αφήσει να αντέξω το φευγιό
να πνίξω το εγώ μου πριν γεννήσει ό,τι είχα κάνει
να σβήσω το παρόν μου και το αύριο να πιάνει
λίγο χώμα που μου άρεσε να αγγίζω
να γιορτάζω τη στιγμή και μαζί της να γυρίζω
γιατί ένα Πέραμα είναι όλη η ζωή μου
και ό,τι έζησα εκεί τα κουβαλάω πάντα μαζί μου.

Φυλαχτό μια χούφτα χώμα πήρα μ’ άρωμα γης
και πολλά απ’ όσα είπα τα έχω ζήσει εγώ νωρίς
φυλαχτό μια χούφτα χώμα πήρα μ’ άρωμα γης
για να θυμάμαι όσα είπα από τον τόπο της φυγής.

Φυλαχτό μια χούφτα χώμα πήρα μ’ άρωμα γης
κι ακόμα τραγουδάω για όλα αυτά που θα δεις
φυλαχτό μια χούφτα χώμα πήρα μ’ άρωμα γης
και πάω μακριά από τον τόπο της φυγής.

Και έτσι που λες για χρόνια πρόσφυγας στο φως
ζήλεψα λίγο από τη λάσπη την παλιά μου ο τρελός
πέρασα στο χθες και δε με νοιάζει φίλε αν θες
έναν χοντρό να τραγουδάει πάντα μέσα στις χαρές.
Το μικρόφωνο βουτάω και εκείνα που θα πω
είναι όλα εκείνα που αγαπούσα και αγαπώ
μπορεί να ακούγεται χαζό να μοιάζει παιδικό
αλλά σου λέω καλύτερα έτσι μη με δεις ποτέ κακό.
Ρώτα και όσους με έχουν δει

και όσους έχουν πληγωθεί,
θα πουν αυτός δεν ήταν έτσι, έχει αλλάξει έχει χαθεί
μα εγώ εδώ στα υπόγεια με μια απέραντη ησυχία
να’ χα δίπλα και το γιο μου πιο μεγάλη η ευτυχία.
Αφού δέχτηκα ότι φταιω μόνο εγώ
μπορώ να το βουλώσω στο θυμό μου να πνιγώ
να κάνω υπομονή και να κοιτάω τ’ άλμπουμ μόνο
να γεμίζω με στιγμές που έχω κερδίσει από το χρόνο.

Να πάρει εκείνος κάτι πίσω δεν μπορεί
μόνο από το αύριο μπορεί κι αν το χαρεί
ίδια θα χαίρομαι και εγώ κι όσο θα αντέχω θα μπορώ
να `μαι ελεύθερος κι απ’ έξω απ’ τη σωρό.
Των ονείρων που θαφτήκαν των στιγμών που βολευτήκαν
κι απ’ τις κατάρες που πάνω μου βρεθήκαν
πως αν πάψω να ακούω το κλάμα λεει της γης
τότε θα είμαι μακριά από τον τόπο της φυγής.

Φυλαχτό μια χούφτα χώμα μ’ άρωμα γης
πήρα μαζί μου και έχω πάντα από τον τόπο της φυγής
είπα στον ήλιο το τελευταίο μου τραγούδι
κι αυτός έσκισε το χώμα για να βγει ένα λουλούδι.

Πολλά απ’ όσα είπα τα έζησα νωρίς
τραβήχτηκα εδώ και εκεί τώρα που να με βρεις
μπορεί χαμένος σε μια κούπα με κρασί
να ήπια όλη τη ρημάδα που μου απόμεινε ζωή.

Ποτέ δεν είναι αργά μα δεν είναι και νωρίς
το όνειρο καλά αν ψάξεις φίλε για να βρεις
φτάνει να τραγουδάς για εκείνα που θα δεις
κάπου εκεί μακριά από τον τόπο της φυγής.