Αναρρώνουν, αφού γεννήσαν οι λεχώνες
συνωμότικούς, τηλεοπτικούς, μοντέρνους κανόνες.
Δημοκρατία εκπαραθυρώνεσαι με καμάρι,
θάβεσαι μόνη σου μ’ αυτό που έσπασες φτυάρι.
Γελοία ανθρωπάκια, μιζέρια κεράστε με·
υπνωτισμένο βγάλτε με στο γυαλί και δικάστε με.
Αξιότιμοι κύριοι, κορίοι και νενέκοι
φέρτε μαλλί στην παρακμή που το μέλλον μας πλέκει
και μας εμπλέκει, μας φτιάχνει επικεφαλίδα,
μας βλέπει σαν απόστημα και σαν παρανυχίδα.
Δασκάλοι μη ξεχάσετε, δικηγόροι μη δειλιάσετε
μικρές φωνές μη σωπάσετε.
Μη μονιάσετε οι τρελοί με τους απ’ έξω που χάνονται
στο τίποτα και δεν αισθάνονται.
Μη πεθάνετε· τέρμα πια τα χατήρια.
Μη δίνετε άλλο αίμα στα τηλεοπτικά βαμπίρια.
Βγάλτε τη πρίζα ρε, βγειτε έξω και ζήστε,
μαζέψτε όμορφα, βρειτε κουράγιο και μιλήστε
και μυρίστε, είναι ψεύτικος για άλλη μια φορά ο καπνός.
Η φωτιά ζει σε περάσματα κρυφά, ευτυχώς.
Δεν είναι οπερέτα και μπουλούκι σαλταδόρων,
λουμπεναριό σε παράδοση άνευ όρων,
ούτε απροκάλυπτη συχνοπαραθυροφιλία
ούτε πνιγμένοι Νεοέλληνες απ’ την τρομολαγνεία.
Γλυκιά δημοκρατία, μην εκδικείσαι.
Βρώμικος, μη γίνεις, καφενές· μην αρνείσαι
τη πιο βαθιά σου και αιώνια ρίζα.
Κινήσου πρώτη και βγάλε την πρίζα.

Βγάλε την πρίζα ρίξε ασβέστη στη ρίζα.
Κάψε της ψυχής σου το μπάτσο.
Βγάλε τη πρίζα να σκοτεινιάσει η μαρκίζα.
Λύτρωσε τον παλιάτσο.
Βγάλε την πρίζα, μας βγάλαν νόμιμη βίζα
για του φόβου τη γιάφκα.
Βγάλε την πρίζα μια τελευταία ευκαιρία
πριν μας τελειώσουν μαλάκα.

Television in the mornin', afternoon, and evening,
winter, summer, autumn and spring.
Twelve months in the year they do the same thing,
they let the television control the life, their living.
I think some people are scared to face reality,
so they spend all their life in front the TV.
For a man like me, it's so sad to see,
so me come to free the world with musical energy.
Turn off your TV and pull the plug out of the socket.
These are serious times, peopl’ you better watch it.
There's pollution in the air and it's destroying the planet.
So, what can we do right now to try and stop it.

Κλεμμένη μας συνείδηση έγινες είδηση,
βολικό έγινες θέμα για συζήτηση.
Πλέκεις για λίγο την ίδια με τους φασίστες τριχιά,
κρεμάς πριν δικάσεις, πριν ακούσεις μιλιά.
Μη σπάσεις, μικρή αιρετική μου σανίδα,
θα πέσω πάνω στη φανταστική τους πυραμίδα.
Κι ό,τι κι αν είδα, κι ό,τι κι αν ένιωσα
χωρίς να μιλήσω, θα `ναι σαν να το παρέδωσα.
Ποτέ δεν ενέδωσα στην αστική τους ανία,
ούτε για μια στιγμή δε σκιάχτηκα απ’ την τρομολαγνεία
που σκορπούσαν παντού επαγγελματίες κινδυνολόγοι.
Ακόμα αντέχω· ψάξε υπάρχουν χίλιοι λόγοι.
Βγάλε την πρίζα και σύρσου χάμω
απ’ τους συρμάτινους φράκτες του Γκουαντανάμο.
Βγάλε την πρίζα του φωτεινού τους ουρανού,
μίλα με τους Ζαπατίστας με σήματα καπνού.
Βγάλε την πρίζα, το κακό έχει ρίζα.
Βγάλε την πρίζα να σκοτεινιάσει η μαρκίζα.