Καλέ μου φίλε πες μου αν ξέρεις τι δουλειά έχω `δώ
νιώθω πεζός σε μια αργία μες στην εθνική οδό
δεν είμαι τόσο τρελός δεν έχω τα υπαρξιακά μου
είν’ τα κρυμμένα τόσα χρόνια τα δικά μου.
Πες μου πως βρέθηκα σε μονοπάτια τόσο μεγάλα
και γιατί μοιάζω με τη μύγα μες στο γάλα
μου τάζαν άλλα όταν ξεκίναγα κι αλλιώς τα βρήκα
ό, τι χειρότερο μπορούσανε μ’ αφήσανε για προίκα.
Μεταλλάχθηκα για το κοινό καλό σαν τις ντομάτες
κυφήνιασα τώρα ενώ κι εγώ ήμουν στους εργάτες
έχω ταυτότητα, εκλογικό και διαβατήριο
ατόφιο ατσάλι απ’ ευθείας για χυτήριο.
Κάνω δήλωση τίμια, έχω και τα ένσημά μου
είμαι χρόνια στην ουρά, όμως δεν ήρθε η σειρά μου
πήγα μικρός στο στρατό καλό παιδί φευγάτο
και με έβαλε η πατρίδα μου κι ορκίστηκα στο ΝΑΤΟ.
Μου πρότειναν διακοπή της παρουσίας μου
για να ησυχάσουν θ’ αναλάβει ένας σωσίας μου
με το στόμα κλειδωμένο, το μυαλό μαζεμένο
ευτυχισμένο ή αλλιώς ευνουχισμένο.
Με θέλουν με πίστη σε ρασάτους χρυσοφορεμένους
και παλιά δεκανίκια ενός παράλυτου γένους
ρε, τι δουλειά έχω εδώ μ’ αυτούς, τι γυρεύω
Πείτε μπροστά στον οδηγό να σταματήσει να κατέβω.
Στο δρομολόγιο αυτό δε διάλεξα ν’ ανέβω
βαρέθηκα σκουπίδια να μαζεύω
τι δουλειά έχω εγώ μ’ αυτά τι γυρεύω
σταματήστε κάπου εδώ να κατέβω.
Μέσα στις μέρες τις παράξενες μεγάλωσα και φώλιασα
γεννήθηκα τυχαία και τυχαία με σκότωσα
βιάστηκε ο Θεός με τα άσχημα να με κεράσει
δεν είχα περπατήσει και σχεδόν είχα γεράσει.
Τώρα είμαι φάντασμα σε τούτες τις μέρες
κλέβω ενέργεια και κρύβομαι μες στις φοβέρες
του μυαλού σου του μικρού, του αρρωστημένου
που είναι κομμάτι ενός κόσμου στοιχειωμένου.
Κι εμένα, ρε, σαν να μου φαίνεται πως όλα τα `δα
αλλά γουστάρω σ’ αυτή τη σύγχρονη Ελλάδα
έχει πλάκα που βγάζω την ψυχή μου στο σφυρί
και θέλω απλά να δω αν θα την βγάλω καθαρή.
Εμένα άλλο με τρώει, άλλο μου φταίει
δεν μπορώ να καταλάβω πολλά και τι να λέει
19 Νοέμβρη για χάρη του μαλάκα
έφαγα δακρυγόνο ενώ είχα πάει για πλάκα.
Καθένας το βιολί του και την τρέλα του
με τα παράξενα και τα ωραία του
ό, τι μάζευα καιρό στη φωτιά θα τα ρίξω
μη σταματάτε, άμα βιαζόσαστε, εγώ θα πηδήξω