Ψυχή μου, λύσε μου μόνο μια απορία…
Σε ψηφίσαν, λέει ψυχή μου, μιας φυλλάδας οι αναγνώστες
και σε βάλαν υποψήφιο μ’ αδερφές και με κιλότες
με τα ξερατά μιας τέχνης που `χει λούγκρα υποβολέα
σε ταιριάξανε οι γνώστες και γελάγαμε παρέα,
όταν το μικρό hip hop μας έγινε για λίγο αστέρι
το γλεντάγαν οι μπινέδες που τα είχαν καταφέρει.
Δε βαριέσαι, η καινούρια εποχή όλα τα σηκώνει,
τώρα σκεπάζουν τα σκατά με διπλό σατέν σεντόνι
για να ξαπλώνουν τα ερμαφρόδιτα και να γουστάρουν
στο φυσικό τους περιβάλλον τη μιζέρια να σνιφάρουν.
Κι ύστερα, μπρούμυτα να στήνονται απ’ την καλή μεριά τους
σε μια δόξα φο μπιζού που ασελγεί στα όνειρά τους.
Μα κρατήσου για μετά, αυτή είναι άλλη ιστορία,
λύσε μου μόνο αν μπορείς ψυχή μου απλά μια απορία.
Σ’ ετοιμόρροπο μνημείο πως χωρέσαν τόσα βλαμμένα
ήταν όλα ευτυχισμένα κι όσα ήταν καθισμένα
κι όσα στεκόντουσαν δειλά μπροστά απ’ το κουτί τους
αγωνιούσανε κι αυτά πες μου άραγε μαζί τους.
Όρθιοι όλοι, ρε, η ώρα έφτασε της στέψης,
λίγο ποπ κορν είναι ό,τι πρέπει στο διάλειμμα της σκέψης.
Ρε, κάνε μου τη χάρη
όσα σου έταξα να τα θυμάσαι
με το ένα μάτι ανοιχτό να κοιμάσαι
να μιλάς δυνατά όταν φοβάσαι
για να σ’ ακούω απ’ όπου και να `σαι
όσα σου έταξα λοιπόν να τα θυμάσαι καλά
κι όταν θα σέρνεσαι όπως λέει κι η κατάρα χαμηλά
να `χεις το νου σου άμα ταιριάξει το φαρμάκι θα σου βγάλω
και να το πιεις με το ζόρι θα σε βάλω.