Προσανατολισμένη σ’ ένα φωτεινό σημείο να διαβάζεις
το μεγάλο βιβλίο της θάλασσας καθώς περνά στα χαλίκια
εκείνος που ήμουν πριν μου κόψουν τα φτερά
και πριν απομείνω ο μισός στο βυθό του Λιβυκού
αντικρίζοντας ορμές μιας νιότης που φυσούσε ένας άλλος αγέρας,
αντικρίζοντας ορμές μιας νιότης και φυσούσε ένας άλλος αγέρας,
στα μικρά καφενεία στ’ ανοιχτά παράθυρα και τα φεγγάρια,
να βαδίζεις μόνη στο γιαλό και ν’ αντικαθρεπτίζεσαι στα όνειρα
να σε χάνω στα βράχια και να σε ξαναβρίσκω αναδυομένη σ’ όλα τα οράματα.

Μπαίνοντας στα μοναχικά σου βράδια, στις μοναχικές σου νύχτες,
όπως κάποτε έμπαινα στα δάση και τα βραδινά πουλιά σκιρτώντας
και τα ξαφνικά δελφίνια φτερουγίζοντας στο βυθό των δέντρων,
ψηλαφώ άγνωστα τοπία αβάπτιστα σώματα μικρά έμβρυα φωνής.
Προσανατολισμένη σ’ ένα φωτεινό σημείο
να διαβάζεις το μεγάλο βιβλίο της θάλασσας.