Το ποίημα θέλω νά `ναι πρόγραμμα
Κέντρου νυχτερινού
Όπου δεν ξέρω τι να κάνω
Τα πιο πολλά θα βγήκαν έτσι
Εξαιτίας κοινού και κάτι παραπάνω
Το φάντασμα της σάλας θα ευνοεί
Θ’ αλλάζει κάθε βράδυ κοινωνώντας τα
Δεν είναι πια παράξενες τροχιές
Πόνοι στο στομάχι
Αφού τ’ αναλαμβάνει το κοινό
Παραξηγώντας τα
Και τότε βλέπεις να κινούν
Τα οργανάκια και οι φωνές
Κι ο ηλεκτρολόγος να τα κάνει
Καθώς οι χορευτές μετατοπίζονται
Με μία σπιθαμή από φως ανάμεσά τους

Πλάκα Πλάκα
Όμορφη πλάκα
Φαντασία κάποιου βλάκα
Όταν ψιλοψιχαλίζει
Και τα μάρμαρα ποτίζει

Πλάκα Πλάκα
Κάναμε ν’ ακούσει
Ναι ωραίος ήταν
Ή γιατρός με μούσι
Πήρε το ποτό του
Και τον πιο παράξενο εαυτό του

Θα έλεγα είναι η πιο τρελή δουλειά
Σε βάζει σε μπελά
Με μυστικά που δεν κατέχεις
Σ’ αφήνει να οδηγάς στα σκοτεινά
Σου δίνει μια βαθιά ματιά
Χωρίς καθόλου να την έχεις
Και όλα αυτά μαζί
Κι ο χρόνος που περνά
Δίνουν την έλξη σε κάποιο κύκλο αδιάβατο
Και τότε είσαι πια ο δεξιοτέχνης
Περαστικά σου –
Που πάει να παίξει με τον θάνατο

Πλάκα Πλάκα
Θα τη βγάλουμε και φέτο
Στον αστερισμό του γκέτο

Πλάκα Πλάκα
Τη σηκώσαμε στο πόδι
Με φωνές που η τηλεόραση
Θα κόβει

Μήπως και το μάθει η ανθρωπότης
Πως ο Θεός είναι Πλακιώτης