Το κορμί μου τριγυρνάει σε έρημες πλατείες,
φώτα κίτρινα θολά, χαμένες εφηβείες
Βρέχει, πάλι βρέχει, τρέχει, η ώρα τρέχει
Μέσα μου πάλι κολλάνε οι δείχτες,
ραϊζει ο καθρέφτης και σπάνε οι νύχτες
Μέσα μου πάλι ξυπνούν οι αλήτες,
χορεύουν τα λάθη χωρίς καληνύχτες
Μέσα μου πάλι σωριάζονται οι τύψεις,
δε θέλω κουβέντα μη πας να με αγγίξεις
Μέσα μου πάλι ξαπλώνουν δυο λύσεις,
πετιέται η μία, μπορείς να με φτύσεις.
Βρέχει, πάλι βρέχει, τρέχει, η ώρα τρέχει

Σκόρπια όνειρα χλωμά, στη φλέβα μου ανία
γκρίζα σύννεφα, αγκαλιά κουβέρτα η αγωνία
Βρέχει, πάλι βρέχει, τρέχει, η ώρα τρέχει
Μέσα μου πάλι ανοίγουν αυλαίες
Ποιος είσαι, ποιος είμαι, ποιανού οι σημαίες
Μέσα μου πάλι φαλτσάρει ο ήχος,
μου φεύγουν οι νότες και χάνεται ο στίχος
Μέσα μου πάλι αντίο στα πρέπει,
αγριεύω και πάω κανείς να μη μ’ έχει
Μέσα μου πάλι γιορτάζουν τα πάθη,
φοβάμαι το πλήθος σταγόνα μονάχη
Βρέχει, πάλι βρέχει, τρέχει, η ώρα τρέχει