Κάπου κι εμείς εδώ με μια δεκάρα τσακιστή
κάναμε αρχή, ζεστή, χωρίς κανείς να φανταστεί
τι θα τον βρει, τι, θα ξελασπώσει, θα βουλιάξει που θα βγει
που, και τι θα δει
θα καταφέρει τη ζωή να παραβγεί, κι όπου βγει
μέσα σε νύχτα ή μια ακάλεστη αυγή
σ’ ένα αγώνα δρόμου κάτω από όρους σαλονιού
αφού για τα καλά πατήσαμε χωράφια αλλουνού
μα μη βιαστείς, μαζί μας κουβαλάμε το χώμα ακόμα
είμαστε η εξαίρεση που φτιάχνει τον κανόνα
με το στόμα όπως τα λες κι αν απ’ το χέρι μου περνάει
φίλε μου πάντα να ‘σαι σίγουρος κάποιος κερνάει
τις λέξεις με τις νότες που κυλάνε απ’ τη κιθάρα
και το θόρυβο που βγάζει η πεισματάρα
ένας ακόμα χαμένος ακόμα ένας που του `χει λάχει
να βγάζει βόλτα ότι δεμένο μπορεί να `χει
όπως και να `χει πριν παίξω νιώθω τυχερός
και να μην κάτσει αυτή ζαριά δεν ξανακάνω πίσω μπρος
για κουαρτέτο ρεμαλιών κι όχι στοιχείων πρόκειται τώρα
περασμένη κι ώρα σ’ αργοπορημένη χώρα
μ’ ανυπόμονους εργάτες και αργόσχολο χρόνο
γραμματείς ημιμαθείς και λογιστήριο με θρόνο, και φθόνο
έχουν αφέντη τώρα και τα αφεντικά
για αυτό και μοιάζουνε όλα πλασμένα αγγελικά

Όσα πανε κι όσα έρθουν
έτσι κι αλλιώς κάναμε αρχή με μια δεκάρα τσακιστή
όσα πανε κι όσα έρθουν
δε θα αφήσουμε τη πάρτη μας κορόιδο να πιαστεί
όσα πανε κι όσα έρθουν
κι αν έχει γέλιο σαν ουρλιαχτό θα ακουστεί
όσα πανε κι όσα έρθουν
κι αν η ζωή μας βαρεθεί τότε τη κάνουμε σκαστοί

Όσα φροντίσαμε να αφήσουμε στη μέση, μια θέση
όσα δεν βρήκανε στο έργο μας χαρά να χωρέσει
όσα τους δώσαμε μια να γκρεμιστούν κι ας μην αρέσει
κι όσα τάξαμε στο ψέμα την αλήθεια να φορέσει
τα βάλαμε μπροστά μοιράσαμε και τα χαρτιά
και ό,τι είναι να `ρθει θα το βρούμε κι ό,τι παει γεια χαρά
μια φορά εμείς θα το ευχαριστηθούμε
κι αν δεν τα βρούμε θα τα πούμε κι αν χαθούμε, θα το δούμε
φυλάξου όμως για καλό σου για κακό μας
άμα λάχει στα σκουπίδια παει και το μερτικό μας
δώρο πολύ καλό σε ψεύτες, κλεφτές και φταίχτες
στους μόνιμα άστεγους και τους ρακοσυλλέκτες
φαλτσαδούρα στην ορχήστρα της ζωής θα ‘μαστε εμείς
για σένα που ακουστά έχεις το λόγο τιμής
μονάχα που κανείς δε σου την είπε μέχρι τώρα
μα ήρθε η ώρα φεύγει λιακάδα για τη μπόρα
σε χώρα που χωράει χωρικούς πρωτευουσιάνους
αρχοντάδες σαν ζητιάνους και φυγάδες ρουφιάνους
σε κέντρα από τη σέντρα να το καινε όλοι παρέα
εκεί που τέχνή και ποιοτητα φτιάχνονται ωραία
ψυχές μ’ ωράριο, κορμιά ακριβά ρολόγια
μυαλά υπολογιστές αγάπες φόβοι και ευχολόγια
αυτά που εμείς τουλάχιστον τα κάναμε μια φάρσα
για να μοιάζει φωτιά μια στερνή μας ανάσα.