Στης μοναξιάς μου την πόλη,
τοίχοι γραμμένοι συνθήματα,
άνθρωποι τυφλοί,
χαμένα, στοιχήματα...

Κι εσύ να ψάχνεις επαφές.

Τα μαύρα σου τα μάτια μη δακρύζεις,
θα ρθουνε μέρες πιο γλυκές.
Το τσιμέντο π’ αντικρίζεις,
γεννάει ήλιους παιδικές φωνές.

Στη γειτονιά πικρά στενά,
κουτιά μπύρας παλιοί φωταγωγοί.
Εγώ να σε κοιτώ ερωτευμένα,
και το γκάζι με συνεχή διαρροή.

Κι εσύ να ψάχνεις επαφές.

Τα μαύρα σου τα μάτια μη δακρύζεις,
θα ρθουνε μέρες πιο γλυκές.
Το τσιμέντο π’ αντικρίζεις,
γεννάει ήλιους παιδικές φωνές.

Τα μαύρα σου τα μάτια μη δακρύζεις,
θα ρθουνε μέρες πιο γλυκές.
Το τσιμέντο που σε πνίγει,
γεννάει ήλιους παιδικές φωνές.

Στης μοναξιάς μου την πόλη,
τοίχοι γραμμένοι συνθήματα,
άνθρωποι τυφλοί,
χαμένα, στοιχήματα...

Κι εσύ να ψάχνεις επαφές.
Κι όλο να ψάχνεις επαφές...