Ασ’ τους ανθρώπους να φωνάζουνε ζήτω
Να σηκώνουν κεφάλι
Και να σκύβουν ξανά
Ασ’ τους ανθρώπους τους βαριέμαι και πλήττω
Μια ζωή θεωρίες
Και καρδιά πουθενά

Χαμογέλα μου εσύ
Κι ας τον κόσμο να ζει
Στο δικό του βασίλειο
Χαμογέλα να δω
Στα χειλάκια τα δυο
Ένα ολόκληρο ήλιο

Ασ’ τους ανθρώπους τη δουλειά τους να κάνουν
Να φωνάζουνε ζήτω
Ν’ ανεβαίνουν ψηλά
Ασ’ τους ανθρώπους τώρα πια δε με πιάνουν
Τα όνειρά τους τα κούφια
Πού `ναι τόσα πολλά