Σε βλέπω σαν οπτασία μεσ’ στις βιτρίνες
να μου φορτώνεις ξανά ευθύνες
να με γεμίζεις ενοχές
σε βλέπω σε δρόμους και φανάρια
να μου γκρεμίζεις τα φεγγάρια
σκληρές κουβέντες να μου λες
και σε ρωτάω και σε ρωτάω

Τι πήγε λάθος με μας τους δύο
ποιο κύμα σ’ έβγαλε σ’ άλλη ακτή
γιατί πριν φύγεις δεν είπες κάτι
κι είναι η ζωή μου ένα γιατί

Σε βλέπω φιλιά μιας νύχτας ν’ αποθεώνεις
και με μανία να μουτζουρώνεις
δύο αρχικά και δυο καρδιές
σε βλέπω να κλαις για κάθε τι δικό μου
μα μόλις δεις το όνειρό μου
ανάβεις σπίρτα και το καις
και σε ρωτάω και σε ρωτάω

Τι πήγε λάθος με μας τους δύο
ποιο κύμα σ’ έβγαλε σ’ άλλη ακτή
γιατί πριν φύγεις δεν είπες κάτι
κι είναι η ζωή μου ένα γιατί