Σ’ αυτή την πόλη... τις βραδιές που ψιχαλίζει
ό, τι σου γυαλίζει... δεν είναι χρυσός
Τ’ άδικο του κόσμου μια ραγισματιά
στην καρδιά σου, φως μου, στην υγρή ματιά

Φεύγουνε τα χρόνια... ωχ αμάν, αμάν!
άνοιξε τα φύλλα, στο κορμί μου κύλα
Ρόδο του Ιράν
Με φιλιά αγκάθια έχεις πληγωθεί
όμως, πες μου κάτι, ποιος από αγάπη
δεν έχει καεί
Της ζωής το δώρο
να το εκτιμάς
μες στον Κάβο ντόρο
μην πετάς κι εμάς

Θαμπό διαμάντι, πληγωμένο μου μετάξι
ό, τι σου `χουν τάξει... φύκια και καπνός
Στης ψευτιάς τον κήπο... τι ζητάς να βρεις
είμαι εδώ "δεν λείπω"... μα το αγνοείς

Φεύγουνε τα χρόνια... ωχ αμάν, αμάν!
άνοιξε τα φύλλα, στο κορμί μου κύλα
Ρόδο του Ιράν
Με φιλιά αγκάθια έχεις πληγωθεί
όμως, πες μου κάτι, ποιος από αγάπη
δεν έχει καεί
Αχ! οι αγαπούλες
που κοιτάς και θες
της βροχής κλωστούλες
σκάρτες και μικρές