Λοιπόν εντάξει Mister,
θα γίνει η δουλειά,
είπε ο Torpedo
κοιτώντας το μπαλέτο
με το φιδίσιο μάτι του
να γδύνει την ξανθιά
χαϊδεύοντας στην τσέπη το στιλέτο
Μεσ’ το άδειο βλέμμα του
το φως απ’ τα κεριά
χρυσάσαξόφωνα και μαύρα κλαρινέτα
είν’ ένα φως που τρέχει και γλιστρά
πάνω στου barman τ’ ασημένια πέτα
στη φαβορίτα του μπασίστα
και μετά στης τραγουδίστριας τα πλατινέ μαλλιά

Φυλάξου Torpi, φώναξα κουνώντας τη Βαβέλ
όμως δεν πρόλαβε την έφαγε στην πλάτη
Cool Jazz ξεχύθηκε απ’ την πόρτα του Blue Bell
κι ο Rascal την κοπάνησε, τον άφησε αμανάτι
Καιρός να φύγουμε κι εμείς σιγά σιγά,
είπε ο Torpedo πεσμένος με τα μούτρα στη βροχή
κι ύστερα ψόφησε και άρχισε να σβήνει απ’ το χαρτί
κι ύστερα άλλαξε αιώνα κι εποχή
Με μαύρη Σαμσονάιτ στης Wall Street το παζάρι
και το καρφί της κοκαΐνης στο μυαλ’'ο
ένα γλυκό παράξενο φιλήσυχο τομάρι
Ο Torpi πάντα υπέροχος και πάντα του κουτιού
Ο Torpi που πηγαίνει σε κάποιο ραντεβού
Ο Torpi με το βλέμμα του παλιού καλού καιρού
L’ America