Θα πεθάνω όρθιος απ’ την αγωνία
Μες στα πεζοδρόμια ένα πρωινό
Έτσι που αγωνίζομαι μες στην κοινωνία
Όλο βασανίζομαι κλαίω και πονώ

Θα πεθάνω όρθιος
πάνω στην δουλειά μου
Δεν αντέχει άλλο πια
Η φτωχή καρδιά μου

Δεν προφταίνω στην ζωή ούτε ν’ ανασάνω
Με καημούς βραδιάζομαι με καημούς ξυπνώ
Για να βγάλω το ψωμί τρέχω και δε φτάνω
Και θα σβήσω όρθιος ένα πρωινό