Μου λες είναι αργά είναι μεσάνυχτα
για να’χω τα παράπονά μου ορθάνοιχτα
μα της καρδιάς σου εγώ την πόρτα χτύπησα
να τα δεις
Καλύτερα οι πόνοι μας να λέγονται
έτσι κι αλλιώς τα στήθια μας θα φλέγονται
όσο υπάρχει ανάμεσά μας έρημος και σιωπή

Ο’τι θέλεις κι ό’τι λείπει
πρέπει μες σ’αυτό το σπίτι
να γυρίσει τώρα πίσω
έλα ρώτησέ με αν σ’ αγαπώ

Δε μας αξίζει αυτή η σιωπή η μάγισσα
να γίνεις θέλω πάλι όπως σ’αγάπησα
να λάμψουν κι άλλα όνειρα στα μάτια σου
να γελάς
Κι εγώ να προλαβαίνω ό’τι χρειάζεσαι
στο σ’ αγαπώ μου πάλι να ξαφνιάζεσαι
τα λάθη μας να γίνουν πάλι ανθρώπινα
σαν κι εμάς

Ο’τι θέλεις κι ό’τι λείπει
πρέπει μες σ’αυτό το σπίτι
να γυρίσει τώρα πίσω
έλα ρώτησέ με αν σ’ αγαπώ