Με το βλέμμα μου στο δρόμο καρφωμένο
απορώ γιατί δε φεύγω κι όλο μένω
και τη δύναμη δε βρίσκω για να βγω
απ’ την τρέλα που μ’ οδήγησες να ζω

Απ’ τη μια μου λέει ο νους να σε αφήσω
κι απ’ την άλλη η καρδιά να υποχωρήσω
με τα δάκρυα στα μάτια μου να καιν’
και το δείκτη αντοχής μου στο μηδέν

Σχιζοφρένεια
να μην ξέρω πού πατάω
σε μισώ και σ’ αγαπάω
Σχιζοφρένεια
τις ασφάλειες να καίω
να γελάω και να κλαίω
Σχιζοφρένεια
να κοντεύω να πεθάνω
και να έχεις κι από πάνω
την αγένεια
να μου λες πως κατά βάθος
είμ’ εγώ που έχω λάθος

Στον καθρέφτη με απόγνωση αντικρίζω
ένα είδωλο που δεν αναγνωρίζω
κι όσο πάει τόσο γίνεσαι αφορμή
να βυθίζομαι σ’ αυτή την παρακμή

Απ’ τη μια μου λέει ο νους να σε αφήσω
κι απ’ την άλλη η καρδιά να υποχωρήσω
με τα δάκρυα στα μάτια μου να καιν’
και το δείκτη αντοχής μου στο μηδέν

Σχιζοφρένεια
να μην ξέρω πού πατάω
σε μισώ και σ’ αγαπάω
Σχιζοφρένεια
τις ασφάλειες να καίω
να γελάω και να κλαίω
Σχιζοφρένεια
να κοντεύω να πεθάνω
και να έχεις κι από πάνω
την αγένεια
να μου λες πως κατά βάθος
είμ’ εγώ που έχω λάθος