Σπαρμένοι βράχοι μέσα στο πέλαγο γυμνοί
είν’ η πατρίδα μας αυτή
λίγο το χωράφι μας, λίγο και το στάρι
με τ’ όνειρο χορταίνουμε κοιτώντας το φεγγάρι

Μας έμεινε το πέλαγο μόνη παρηγοριά μας
αυτό το άγιο πέλαγο περφάνια και χαρά μας

Μη βαρυγκωμάς, μη βαρυγκωμάς
μια καινούργια άνοιξη θα φτάσει και για μας
η μπόρα θα περάσει θα κόψει ο βοριάς
μη βαρυγκωμάς

Σπαρμένοι βράχοι μα η καρδιά μας τους πονεί
είν’ η πατρίδα μας αυτή
λίγο το προσφάι μας, λίγο το φαΐ μας
θα ζήσουμε με δυο ελιές και την απαντοχή μας

Μας έμεινε το πέλαγο μόνη παρηγοριά μας
αυτό το άγιο πέλαγο περφάνια και χαρά μας

Μη βαρυγκωμάς, μη βαρυγκωμάς
μια καινούργια άνοιξη θα φτάσει και για μας
η μπόρα θα περάσει θα κόψει ο βοριάς
μη βαρυγκωμάς.