Κομμάτια γίνανε
τα όνειρα που είχα
δυο ξένοι γίναμε κι εμείς
δεν αντέξαμε στο χρόνο
μάτια μου γλυκά
και τα βράδια είναι τώρα
μελαγχολικά

Μια έξοδο κινδύνου
ψάχνω στη ζωή μου να ξεφύγω
για να μην τρελαθώ

Τηλεφώνησέ μου αν μπορείς
κι αν χαθήκαμε εμείς
των ματιών σου
δεν ξεχάστηκε το χρώμα
Τηλεφώνησέ μου αν μπορείς
έχω ανάγκη να μου πεις
αν με ξέχασες
ή μ’αγαπάς ακόμα

Κομμάτια γίνανε
τα όνειρα που είχα
εικόνες γίναν μακρινές
λόγια ήτανε κι οι όρκοι
λόγια της στιγμής
κι όπως σβήνουν τ’ αστέρια
σβήσαμε κι εμείς

Μια έξοδο κινδύνου
ψάχνω στη ζωή μου να ξεφύγω
για να μην τρελαθώ

Τηλεφώνησέ μου αν μπορείς
κι αν χαθήκαμε εμείς
των ματιών σου
δεν ξεχάστηκε το χρώμα
Τηλεφώνησέ μου αν μπορείς
έχω ανάγκη να μου πεις
αν με ξέχασες
ή μ’ αγαπάς ακόμα