Ρωτούν πώς γίνεται εγώ
χωρίς δεσμό να ζω
χωρίς ένα φιλί
Μα εγώ εκεί που περπατώ
δεν θέλω να εξηγώ
πως η αιτία είσ’ εσύ

Μα φταις εσύ
που την καρδιά μου έσχισες
σα να ‘τανε από χαρτί
Μα φταις εσύ
που στο κορμί μου έγραψες
χωρίς καμιά υπογραφή
Εσύ μες το ποτήρι σου με έριξες
σα να ‘μουνα βαρύ ποτό
Εσύ με ήπιες όλη και με τέλειωσες
κι εγώ ακόμα σ’ αγαπώ

Εσύ που μ’ είχες πυρετό
κι αγκάλιασμα σφιχτό
ψυχρά με παρατάς
Κι αν κοροϊδεύεις τη ζωή
μια τύψη θα εκκρεμεί,
Καιρός να μάθεις ν’ αγαπάς