Τούτη η πόλη δε χωράει τις δικές μας τις ζωές,
κάποιο χέρι όλο αλλάζει του μυαλού μου τις στροφές.
Θέλω να σε ζωγραφίσω με γαλάζιες πινελιές
και το γκρίζο σου να σβήσω απ’ των ματιών σου τις φωλιές.

Αντιγόνη, σου μιλάω,
Κατερίνα, είμ’ εδώ,
Ευτυχία, σε πονάω,
Ελευθερία, σ’ αγαπώ.

Τούτοι οι νόμοι μού πληγώνουν τα τραγουδιά που αγαπώ
κι οι ειδήσεις μού ανεβάζουν της καρδιάς τον πυρετό.
Θέλω να σε τραγουδήσω, μα δεν βρίσκω το σκοπό
γιατί ο στίχος σταματάει μόνος του στο "σ’ αγαπώ".

Αντιγόνη, σου μιλάω,
Κατερίνα, είμ’ εδώ,
Ευτυχία, σε πονάω,
Ελευθερία, σ’ αγαπώ.