Όπως τα βρίσκει το τσιγάρο
με τον καφέ της Κυριακής
κι όπως τα πλοία της γραμμής
δίνουνε ραντεβού στο φάρο
απλά κι αθόρυβα στις μύτες
έτσι όπως έφυγε θα `ρθεί
ουράνιο τόξο στη βροχή φίλε
να μη τρελαίνεσαι τις νύχτες.

Είναι οι σκιές που δυναμώνουν
όταν γαβγίζει το σκυλί,
μυρίζει ο κήπος γιασεμί
και οι ξενύχτες αραιώνουν
φωτογραφία με το άρωμά της
Δεκαπενταύγουστο στη Κώ
"να σμίξουμε ξανά τα δυο"
προχτές στο τηλεφώνημά της.

Αυτός ο έρωτας κρατάει
δε ξεθυμαίνει ούτε σπάει
μπορεί να τρέμει μα δε σβήνει
όπως η φλόγα στο καντήλι
Αυτός ο έρωτας μακραίνει
μη τον κοιτάς που αρρωσταίνει
σηκώνει αυλαία για φινάλε
μα οι θεατές χειροκροτάνε.

Με στροβιλίζει η θύμισή της
και με κερνάει δυο ποτά
το πρώτο "να `μαστε καλά''
και το άλλο στην επιστροφή της
Τα περιθώρια έχουν στενέψει
μα ακούω βήματα μικρά
γυρνούν στην πόρτα τα κλειδιά
"όπου μας πάει κι όσο αντέξει".