Πάει καιρός που τις μέρες
γέμιζε η δική σου αγκαλιά
πάει καιρός που η ανάσα
έκαιγε τη βραδιά
Τώρα πια μένω πίσω
με τις σκέψεις μου να με πονούν
για όλα αυτά που λατρεύω
μα ξανά δε θα’ρθούν

Πάλι κοιτάζω φωτογραφίες σου
που χαμογελούσες
δεν κάνω λάθος
θυμάμαι καθαρά οτι μ’αγαπούσες

Στ’όνειρό μου πάλι θα τα πούμε
στ’όνειρό μου θα ξαναβρεθούμε
αγκαλιά μου ως το πρωί
μόνος ήχος στη σιωπή μου εσύ
Στ’όνειρό μου κι ας μη ξημερώσει
γιατί Θεέ μου το έργο να τελειώσει
ένα θαύμα απόψε περιμένω να γυρίσεις εδώ

Μια ζωή αναμνήσεις πέταξες
μέσα σ’ένα λεπτό
βιαστικά μην αργήσεις
δεν αντέχω να δω
Πάλι μιλάω στο άδειο κρεβάτι μου
σαν να είσαι εδώ
μα είναι όλα μια αυταπάτη μου
να μην νιώθω μόνος

Στ’όνειρό μου πάλι θα τα πούμε
στ’όνειρό μου θα ξαναβρεθούμε
αγκαλιά μου ως το πρωί
μόνος ήχος στη σιωπή μου εσύ
Στ’όνειρό μου κι ας μη ξημερώσει
γιατί Θεέ μου το έργο να τελειώσει
ένα θαύμα απόψε περιμένω να γυρίσεις εδώ