Τα παλιά σου τα κιτάπια
θα στα βγάλω πια στη φόρα
θα σου πω πια ήσουν πρώτα
που μας κάνεις τη μαγκιόρα

Τώρα πούχεις παραδάκια
σε κανένα δε μιλάς
μας κουνιέσαι και λυγιέσαι
και φιγούρες μας πουλάς
μας κουνιέσαι και λυγιέσαι
και φιγούρες μας πουλάς
τώρα πούχεις παραδάκια
σε κανένα δε μιλάς

Κάποιον παραλή εβρήκες
και παράτησες τον Σπύρο
ξέχασες που τόσα χρόνια
σε φωνάζαμαι μπατίρω

Τώρα πούχεις παραδάκια
σε κανένα δε μιλάς
μας κουνιέσαι και λυγιέσαι
και φιγούρες μας πουλάς
μας κουνιέσαι και λυγιέσαι
και φιγούρες μας πουλάς
τώρα πούχεις παραδάκια
σε κανένα δε μιλάς

Κι αν τυχόν ξαναμπατήρεις
κάηκες βρε φουκαριάρα
θα σου κάνω να το ξέρεις
την πιο ζόρικη λαχτάρα

Τώρα πούχεις παραδάκια
σε κανένα δε μιλάς
μας κουνιέσαι και λυγιέσαι
και φιγούρες μας πουλάς
μας κουνιέσαι και λυγιέσαι
και φιγούρες μας πουλάς
τώρα πούχεις παραδάκια
σε κανένα δε μιλάς