Μοιάζει ο χρόνος σφαίρα
που τρυπάει τη μέρα
με ταχύτητα φωτός
Ολα γύρω γκρίζα
μα εγώ τα βλέπω αλλιώς πια
Βιαστική η πόλη
κάπου τρέχουν όλοι
κάτι ψάχνουν για να βρούν
δε χαμογελούν γιατί
δεν ξέρουν ίσως ν’αγαπούν πια

Δωσ’μου τα χέρια και κράτα γερά
μέχρι τ’αστέρια να πάμε καρδιά μου ψηλά

Μοιάζει ο χρόνος χιόνι
που αργά το λιώνει
των ματιών σου η φωτιά
Ολα έχουν χρώμα όταν νιώθεις ν’αγαπάς δες
Ζήσε τ’όνειρό σου κι άσε τον εαυτό σου
να πετάξει πιο ψηλά
Ελα μια φορά να διώξουμε μαζί τη συννεφιά και

Δωσ’μου τα χέρια και κράτα γερά
μέχρι τ’αστέρια να πάμε καρδιά μου ψηλά