Σαν το ληστή και σαν το μακελάρη
μια Κυριακή μου πήρες τη ζωή
πώς να μιλήσω με το φεγγάρι
και πώς ν’ ανοίξω την πόρτα στο πρωί;

Σαν το φονιά που κρύβει το μαχαίρι
σε μια ζεστή, παιδιάστικη ματιά
μου `χεις σκοτώσει το καλοκαίρι
κι έγινε ο κόσμος πικρή λαβωματιά.

Σαν το σκεβρό καράβι, το ποστάλι
χρόνια καιρούς να λιώνω στη σκουριά
αχ, να γινόταν να `ρθεις και πάλι
και ας μου κόψεις για πάντα την καρδιά.