Η ώρα είναι περασμένη κι όμως εσύ δεν κοιμάσαι
απλά κάθεσαι, σκέφτεσαι και κάπου κάπου θυμάσαι
Αναπολείς τώρα με δέος λάθη απ’ το παρελθόν
μα δυστυχώς όπως βλέπω δεν έχεις βάλει μυαλό
Κι έτσι λοιπόν μπαίνω πάλι μες το δικό σου κεφάλι
μες στο κακό το καλό κι η μάχη αρχίζει και πάλι
Είμαι αυτός που φοβάσαι κι ας μη το λες τόσα χρόνια
είμαι η πιο καλή πράξη που ανταμείβεται αιώνια
Είμαι αυτός που τον τρέμεις και όλο τον αποφεύγεις
είμαι ο φύλακας άγγελος σε σώνω σαν κινδυνεύεις
Το άσπρο μέσα στο μαύρο και σκέφτομαι τι να κάνω
να βρω επιτέλους τον τρόπο και το κακό να ξεκάνω

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

Είμαι ο κάθε πειρασμός προσφέροντας ηδονή
μοναδικό αντίτιμο η δικιά σου ψυχή
Σκλάβο της σάρκας σε κάνω κι έτσι σε παρασέρνω
μάθε λοιπόν καλά πως ότι θέλω πάντα το παίρνω
Και μην τολμήσεις καν να σκεφτείς έστω ν’ αντισταθείς
αλλιώς μες τις αδυναμίες σου σίγουρα θα χαθείς
Γυναίκες λεφτά, παντού υλικά αγαθά,
αρκείσαι μόνο σ’ αυτά, είσαι ένα τίποτα πια
Βλέπεις ξέρω πότε, που, πως και γιατί
την πιο ευάλωτη στιγμή είμαι πάντα εκεί,
και είμαι πάντα εκεί, πάντα όταν θες να σκοτώσεις
και όταν τον καλύτερο σου φίλο πας να προδώσεις
Ακόμα κι όταν μισείς τον ίδιο σου τον εαυτό
τότε είναι που έχω πετύχει το δικό μου σκοπό
Δεν υπάρχει βλέπεις τρόπος για σένα πια να σωθείς
η ζωή σου ταξίδι άνευ επιστροφής

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

Μπορείς να τρέξεις, μα δεν μπορείς να κρυφτείς
όσο και αν προσπαθείς, στην παγίδα μου πάλι θα πιαστείς
Βλέπεις σε έχω παγιδεύσει ω, ναι
σ’ έχω δεσμεύσει στον ιστό της αμαρτίας δες πάλι πως έχεις μπλέξει
Και να ξέρεις καλά πως έχω κι άλλα να σου δώσω:
εξουσία, δύναμη, και ούτε καν ιδρώσω
Μην τον ακούς, μην τον ακούς, έι, μόνο εμένα άκου
το ξέρω πως η πίστη είναι βαθιά κρυμμένη κάπου
μέσα σου, πού; κάπου εκεί βαθιά μεσ’ στην ψυχή
είναι εκεί; ναι μα πρέπει να ψάξει κανείς για να τη βρει
βλέπεις υπάρχω, κι εγώ εκπροσωπώ το καλό
τη μάχη όμως έχεις χάσει στον αιώνα αυτό

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι

Κι έτσι πέφτω χαμηλά, ο ήλιος γίνεται σκοτάδι
κι η ψυχή μου μοιρασμένη σε παράδεισο και Άδη
Ξανακάνω μια αρχή, μα τα ίδια λάθη πάλι
μία μάχη πιο παλιά απ’ τη γη και το φεγγάρι