Είναι στιγμές, που θέλεις μόνος σου να μείνεις,
κι ας είναι αυτό, που σε σκοτώνει η μοναξιά.
Έχεις αυτά, που σε πονάνε ν’ αποφύγεις,
μα μόλις φύγεις, θα τα βρεις πάλι μπροστά.

Νιώθεις πως όλα, εναντίον σου γυρνάνε,
νιώθεις πως τίποτα, δεν είναι όπως παλιά.
Κι οι αναμνήσεις σου, πίσω πολύ σε πάνε,
γιατί ρωτάνε, όλα αλλάξαν ξαφνικά.

Όλα αλλάξαν ξαφνικά.

Ποιος ξέρει σ’ εμένα, τι είναι γραφτό,
που ήμουν, που είμαι και που θα βρεθώ.
Ποιος ξέρει, τι ξέρω, τι ακόμα δεν είδα,
και πότε θα βγάλω την πρώτη ρυτίδα.

Θέλεις τη μοίρα, με μια κίνηση ν’ αλλάξεις,
μέσα σου ψάχνεις, για μια μόνο αφορμή.
Κλείνεις τα μάτια, και νομίζεις θα πετάξεις,
μα όταν τ’ ανοίξεις, θα `σαι πάλι στην αρχή.

Κι όλα πάλι απ’ την αρχή.

Ποιος ξέρει σ’ εμένα, τι είναι γραφτό,
που ήμουν, που είμαι και που θα βρεθώ.
Ποιος ξέρει, τι ξέρω, τι ακόμα δεν είδα,
και πότε θα βγάλω την πρώτη ρυτίδα.