Ήτανε νωπό σημάδι
Και πνοή και χάδι
Κόρη του γυαλού μικρή
Μεσ’ τη θάλασσα πληγή
Σώμα πυροφάνι.

Ζίλια έπαιξε και ντέφι
Τα χρθσά βραχιόλια
Πάνω στο βαθύχλωρο
Το γερμένο ουρανό
Σκέπασε μέ μπόλια.

Χόρεψε συ καρδούλα μου
Στη θάλασσα, στον μπάτη
Για το μικρό σου φυλαχτό
Και τη μεγάλη αγάπη.
Διάβηκε και ποιος την είδε
Ποιος τήνε γνωρίζει
άγνωστο χρησμό της γης
Λευκοθέα της αυγής
Λεύκα που θροίζει.