Ξύπνα μ’ εκείνο τον αέρα
Που φύσαγε στη Σέριφο τον Αύγουστο
Ξύπνα και πες μου ό,τι θέλεις
Και πες μου κι ονειρέψου ό,τι θες

Ξύπνα μ’ εκείνον τον αέρα
Και πες μου κι ονειρέψου ό,τι θες

Γέρναν στο χώμα τα σταφύλια, λάμπαν τα ήσυχα νερά
Που στο καθρέφτη τους κρατήσανε για πάντα
Τ’ άσπρα σου χέρια που δε ζήτησαν πολλά

Άνοιξε το παράθυρο στο φως
Στα δέντρα που ποτέ δε μαραίνονται
Στα κλήματα που αμίλητα καρπίζουν
Κανείς δε μέτρησε ποτέ τα κύματα της θάλασσας
Κανένας δεν εξήγησε του ανέμου τους χρησμούς
άνοιξε το παράθυρο στο φως