Αν ακόμα στα όνειρά σου πετάς,
αν τους δράκους ακόμα τους πολεμάς,
αν δε σου χαλάσαν το νου,
η ψυχή σου αν ψάχνει αλλού,
στάσου δίπλα μου, θα σε πάω παντού.

Τ’ αερόστατό σου θά ‘μαι,
στα ψηλα ν’ ανοίγεσαι.
Να σε ανεβάζω στα όνειρά σου
και να λύνεσαι,
ν’ αφήνεσαι, ν’ απλώνεσαι, να δίνεσαι.

Πρώτα πρέπει να βλέπεις πάνω ψηλά
και μετά ν’ αγαπάς, να δίνεις διπλά.
Αν ελεύθερη είσαι ψυχή,
αν ακόμα ακούς τη φωνή,
πιασ’ το χέρι μου, θά ’μαι ό,τι ζητάς.

Τ’ αερόστατό σου θά ‘μαι,
στα ψηλα να δίνεσαι.
Το παιδί που δε μεγάλωσε
να ξαναγίνεσαι,
να ελπίζεις, να πιστεύεις και ν’αφήνεσαι.

Τ’ αερόστατό σου θά ‘μαι,
στα ψηλα ν’ ανοίγεσαι.
Να σε ανεβάζω στα όνειρά σου
και να λύνεσαι,
Ν’ αφήνεσαι, ν’ απλώνεσαι, να δίνεσαι,
να ελπίζεις, να πιστεύεις και ν’αφήνεσαι.

Αν ακόμα στα όνειρά σου πετάς...