Η άσφαλτος είναι βρεγμένη,
σαν την καρδιά μου παγωμένη,
κι εσύ ’σαι τόσο πικραμένη,
αγαπημένη.

Χαμόγελο ανοιξιάτικο,
φωτιά τα δυο σου χείλια.
Χαμόγελο ανοιξιάτικο,
δεν μ’ αγαπάς κι είν’ άδικο
να με πεθαίνει η ζήλεια
η ζήλεια, η ζήλεια, η ζήλεια.

Αφίσσα η ζωή σκισμένη
με μια μορφή ξεθωριασμένη,
κι εσύ ’σαι πάντα πικραμένη,
αγαπημένη.