Αχ πως μου `γινε
τα αλφάβητο του είναι μου
τραυλό
Που είναι αυτό το κεφαλάκι
που φυσούσε τον αυλό
που είχε το όνειρο το σώμα
μονοπάτι η αναπνοή
κι έναν κόσμο είχε ακόμα
των ανθρώπων η ζωή

Οπωσδήποτε παράθυρο

Οπωσδήποτε παράθυρο
Να βλέπω έξω
Να χαμογελώ
Οπωσδήποτε παράθυρο
Και ποιον δεν πήρα εγώ
Με το καλό
Οπωσδήποτε παράθυρο

Για να πιστέψω πάλι
από την αρχή
Οπωσδήποτε παράθυρο
Μπροστά σε μένα αλλάζει
μια εποχή

Αχ πως μου `γινε
τα αλφάβητο του είναι μου
τραυλό
και το μαύρο χαρακάκι
για τα σχέδια μου
στρεβλό
Ίσως να `φτασε η ώρα,
ίσως να `ρθε η στιγμή
να φυλάξω από την Πανδώρα
την ελπίδα στο κουτί