Μέρα τη μέρα τριγυρίζω
μα πίσω σβιούν τα βήματά μου
έχουν χαθεί τα χώματά μου

Σπίτι παλιό στην παραλία
πόλη μου θύμηση παλιά
φεύγουν οι τόποι σαν πουλιά

Νύχτα η νύχτα δεν τελειώνει
πόλη μητέρα μου χαμένη
αγκάλη που με περιμένει

Όρθρου καμπάνες σας ακούω
φτωχά ξωκλήσια ερειπωμένα
πουλιά ορφανά παγιδευμένα

Χρόνο το χρόνο μου μετράω
μέρες πληγές που με πονάτε
νύχτες αιχμές με διαπερνάτε

Πόλη και σπίτι κι ακρογιάλι
γυάλινοι κόσμοι που ραγίσαν
θρύψαλα την ψυχή μου αφήσαν

Μέρα θα ζήσω ν’ αντικρίσω
πόλεις αρχέγονες μητέρες
νύχτες να λάμπουν σαν ημέρες

Πόλη και σπίτι κι ακρογιάλι
φίλους και γέλια από παιδιά
κι έρωτες πάλι στην καρδιά

Μέρα τη μέρα τριγυρίζω
μα πίσω σβιούν τα βήματά μου
έχουν χαθεί τα χώματά μου

Σπίτι παλιό στην παραλία
πόλη μου θύμηση παλιά
φεύγουν οι τόποι σαν πουλιά

Χρόνο το χρόνο μου μετράω
μέρες πληγές που με πονάτε
νύχτες αιχμές με διαπερνάτε

Πόλη και σπίτι κι ακρογιάλι
γυάλινοι κόσμοι που ραγίσαν
θρύψαλα την ψυχή μου αφήσαν