Μ’αρέσει η άστατη ζωή
γεννήθηκα αλάνι
μ’αδυναμία στο πιοτό
στ’όπλο και στο φουστάνι.

Δε θέλω σχέσεις μόνιμες
δεσμεύσεις κι ιστορίες
κουμάντα, περιορισμούς
ζήλειες και φασαρίες .

Έχω ατίθαση καρδιά
μωρό μου από τη φύση
κι άθρωπος δεν ε βρέθηκε
να την ε κυβερνήσει

Στα τεντώμενα τα σχοινιά
μ’αρεσέσει να κινούμαι
κανόνες δε με πιάνουνε
και νόμους δε φοβούμαι

Καρδιά ’χω από σίδερο
κι εγωισμό ατσάλι
μα λιώνουνε σαν θα βρεθώ
σε μια καυτή αγκάλη

Μ’έστειλε ο Θιός να υπηρετώ
αιώνια τη γυναίκα
μα όριο δε μου ’βαλε
να είναι μια ή δέκα

Φίλε και πως ν’αντισταθώ
στο έρμο το φουστάνι
σα σηκωθεί που ανάστατο
όλο το κόσμο κάνει

Το καμαρώνω όπου το δω
φίλε μου το ωραίο
κι αν κουνηθεί και του χυθώ
πες μου μετά θα φταίω;

Ο άντρας είναι κηνυγός
μωρό μου από τη φύση
όπλο και θήραμα μπορεί
να τονε συγκινήσει

Δίκανο θελει στο λαγό
να σημαδέψει ευθεία
μα τ’όπλο ντου στον έρωτα
είναι η γοητεία

κοκκινομάλλες, καστανές
ξανθομαλλούσες βιόλες
έχω στα στήθια μια καρδιά
που σας χωράει όλες

Για την αγάπη σας τρελό
με βγάλανε κι αλήτη
γιατί τις νύχτες δε πατώ
τα πόδια μου στο σπίτι.

Αν είναι θε μου ο έρωτας
ως λένε αμαρτία
τότε δηλώνω αμρτωλος
να κλείσει η ιστορία.

Θα κηνυγώ και θα γλεντώ
μέχρι να ξεψυχίσω
γιατί μονάχα μια φορά
στο κόσμο αυτο θα ζήσω.

Κι αν είναι θε μου έγκλημα
που βγήκα νταλκαδιάρης
στα στήθια έχω τη καρδιά
κι έλα να μου τη πάρεις.