Όλα για σένανε τριγύρω μου μιλούν
και τ’ άδεια βάζα μ’ αγωνία σε καλούν
να ρθείς ν’ ανοίξεις τις κουρτίνες τις κλειστές
και να τα ντύσεις μ’ ανεμώνες γελαστές

Όλο το σπίτι σε προσμένει από χρόνια
να το γιομίσεις με της άνοιξης τα κλώνια
και το πορτραίτο σου θαρρώ πως μου μιλά
και πως μου λέει δειλά δειλά

Αγάπη μου η ώρα φτάνει
που μπρος στη σόμπα του σπιτιού μας
τον χειμών’ αυτό
στο γνώριμο κι απλό ντιβάνι
για χίλια πράγματα σαν πριν
θα σε ρωτώ
Της γκρίζας ψυχής μας
θ’ ανοίξουν οι σάλες
και βαλς θα χορεύουν
στα τζάμια οι ψιχάλες
Θα χτίσουμε παλάτια πάλι
κι’ αυτό το βράδυ τ’ απαλό
εκεί στο ντιβάνι τ’ απλό
σαν άλλοτε θα σε φιλώ