Θα σ’ αγαπάω, θες δε θες,
θα ζω εξόριστος στο χθες,
θ’ ανοίγω μόνος μου διάλογο μαζί σου.
Τις νύχτες θα τηλεφωνώ,
σαν εφιάλτης θα γυρνώ,
θα περιμένω για ν’ ακούσω το κλειδί σου.

Θα σ’ αγαπάω, θες δε θες,
θα ζω εξόριστος στο χθες
γιατί νυχτώνει και δεν έχω πού να πάω.
Θα φτιάχνω μόνος σκηνικό,
και στο μεγάλο πανικό
θα ’ρχομαι πάλι τα κουδούνια να χτυπάω.

Θα σ’ αγαπάω, θες δε θες,
κι ας ξέρω τώρα πόσο φταις.
Θα περιμένω στα σκαλιά για να γυρίσεις,
θα σου φωνάζω, θ’ απειλώ,
και ας με πάρουν για τρελό,
κι ας γίνω εγώ το πρώτο θέμα στις ειδήσεις.

Θα σ’ αγαπάω, θες δε θες,
θα ’χω τις πόρτες ανοιχτές
να μπαίνει μέσα ο βοριάς και να σαρώνει
αυτή την άχαρη ζωή,
κι εγώ θα γράφω ως το πρωί
το όνομά σου στης αγάπης μας τη σκόνη.

Θα σ’ αγαπάω, θες δε θες,
κι ας ξέρω τώρα πόσο φταις.
Θα περιμένω στα σκαλιά για να γυρίσεις,
θα σου φωνάζω, θ’ απειλώ,
και ας με πάρουν για τρελό,
κι ας γίνω εγώ το πρώτο θέμα στις ειδήσεις.