Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132733 Τραγούδια, 271226 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Το φάντασμα απ το παρελθόν - 1995      
 
Στίχοι:  
Διονύσης Τσακνής
Μουσική:  
Διονύσης Τσακνής


Ψάχνω στη λάσπη να βρω υλικό
να χτίσω ένα τοίχο τριγύρω,
είμαι το φάντασμα απ το παρελθόν
ζητάω ένα πύργο να γείρω.

Ιππότες νεράιδες του ονείρου εκδρομείς
τεχνίτες του βίου, ακροβάτες,
τσακίζω το ΕΓΩ σ ένα πρόστυχο ΕΜΕΙΣ
γουστάρω να ζω μ αυταπάτες.

Απ έξω η σάλπιγγα άλλου στρατού
το χρόνο της ήττας μετράει,
ανοίγουν κερκόπορτες από παντού,
μα εμένα ο στρατός μου κρατάει.

Οι πλάνοι πλανώνται μια πλάνη οικτρή
μ’ απάτη δεν ρίχνουν τον τοίχο,
μου στέλνουνε δώρα μα είναι εχθροί
θα κάψω τον δούρειο ίππο.

Ιππότες, νεράιδες, του ονειρου εκδρομεις
τεχνίτες του βίου ακροβάτες
τσακίζω το ΕΓΩ σ ένα πρόστυχο ΕΜΕΙΣ
γουστάρω να ζω μ αυταπάτες.

Κρατάω οξυγόνο για τ’άλλο πρωί
κρασί και καπνό να γλεντάω
με την Πανωραία του κάστρου μαζί
τη νύχτα μου αυτή την περνάω

Ανάψτε φωτιές σιδηρόφραχτοι εσείς
τα ξύλινα τείχη σαλπάρουν.
Σε κάποιο νησί θα φύγουμε ευθύς
αν τύχει το κάστρο να πάρουν.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: 100%  (1 ψήφοι)
      Αναγνώσεις: 4315
      Σχόλια: 3
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Δισκογραφία 
 
[1] Το φάντασμα από το π...
1995
[1] Τα τραγούδια μου
2001
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   Κάιν @ 29-08-2006
   Κάιν
05-10-2006 02:06
ΚΕΙΜΕΝΟ και ΤΡΑΓΟΥΔΙ Νο1
   Κάιν
05-10-2006 02:05
Πρόλογος

Η επιθυμία να διηγηθώ κάποτε ένα παραμύθι ήταν η αρχική πρόκληση. Δουλεύοντας, κατάλαβα ότι η τέχνη του γραψίματος ενός μύθου είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Εγκατέλειψα σχετικά γρήγορα αυτή την ιδέα και κατέφυγα σε μια γνωστή και προσφιλή σε μένα μέθοδο κειμένων και στίχων, έτσι ώστε να φέρω σε πέρας αυτό που ήθελα να διηγηθώ.

Απ’ όλα αυτά που έχω διαβάσει και ακούσει (αυτά τα τελευταία τα θυμάμαι καλύτερα) συνειδητοποίησα ότι η ουσία ενός μύθου συνίσταται στην ύπαρξη δύο αντιθέτων πόλων, καλού και κακού, στη σύγκρουση τους και στη δοξαστική νίκη του καλού που ως γνωστόν πέρναγε από χίλια μύρια κύματα μέχρι την τελική του επικράτηση.

Η αρχική μου ιδέα δεν είχε τόσο μεγάλη συγγένεια με την συνήθη δομή του παραμυθιού για αυτό από τις δύο σταθερές επωδούς του ‘Μια φορά κι’ έναν καιρό’ και ‘πέρασαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα’ κράτησα μόνον την πρώτη.

Σ’ αυτό το περίεργο παραμύθι υπάρχει η σύγκρουση δύο στρατών, με την διαφορά ότι ο ‘καλός στρατός’ κουβαλάει μαζί το σπέρμα του αντιπάλου γεγονός που προδιαγράφει την ήττα του. Εγώ, απλός παρατηρητής κι αφηγητής συνάμα, τάχτηκα με το μέρος αυτών των φλογισμένων και αλλοπαρμένων από κάθε άποψη ανθρώπων, που κάποια μέρα κλείστηκαν σ’ ένα κάστρο, με την προτροπή ενός φαντάσματος από το παρελθόν.

Οι απ’ έξω έτσι κι αλλιώς δεν μου προσέφεραν υλικό. Άλλωστε τους αρνήθηκα κι εγώ μαζί με τον ηρώα μου ακολουθώντας τον στην πόλη της ελπίδας, της τέχνης και του έρωτα.

Διονύσης Τσακνής
   Κάιν
30-08-2006 11:56
Μετρήθηκαν, ήταν λίγοι. Ο κλοιός ήταν ασφυκτικός. Χρειάζονταν ένα καταφύγιο. Στο κάστρο, είπε κάποιος, να φτιάξουμε την πόλη του ''εμείς''. Εκεί οχυρώθηκαν.

Λόγια φλογερά, οράματα, έρωτας.

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ που είχε τρυπώσει στο μυαλό τους, σαν το παλιο καλό κρασί που είχαν στις αποσκεύες, τους μέθυσε γλυκά αλλά λίγο. Η ευτυχία άλλωστε κρατάει όσο ένα γερό μεθύσι.
Ήταν όμως πολιορκημένοι πια. Είχαν βέβαια μία αίγλη ξεχωριστή και το δίκιο με το μέρος τους, αλλά είχαν και όλο το χρόνο μπροστά τους


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο