Μάτια σβηστά και παγωνιά,
ολάκερη ζωή βασανισμένη.
Σαν ήλιος ήρθες το πρωί
ν’ ανοίξεις την καρδιά μου την κλεισμένη.

Για τις δικές σου χάρες
τα ματοτσίνορα
εγώ ανοίγω αμπάρες
κι όλα τα σύνορα.

Είχα καρδιά σ’ αυτή τη γη
που είχε απομείνει σαν ναυάγιο.
Ήρθες εσύ μες στη ζωή
αγάπη να μου δώσεις και κουράγιο.