Μες τη φυλακή κλεισμένος
έιμαι τώρα ο καημένος.
Γιατί παντρεύτηκα μια χήρα
χουβαρντόυ η κακομοίρα.

Ότι είχε τούτα, `κεινα
τα `χε βάλει εις τη φθήνια.
Αχ τι τύχη που την είχα
τη κακούργα που τη βρήκα;

Βρε γυναίκα στο Θεό σου
δε θα αλλάξει το μυαλό σου.
Άντρα μου η ζωή `ναι λίγη
στεναχώριες δεν αξίζει.

Υστερα από λίγα χρόνια
θα μας φάει το μαύρο χώμα.
Και τη πιάνω και αρχίζω
και καλά τη συγυρίζω.

Και την έστειλα και πήγι
κι που δεν ξαναγυρίζει.