Ήταν, μια φορά, κάποια Πεντάμορφη
πιο διάφανη κι απ’ τις δροσιές ακόμα
Δυο στάλες ουρανός ήταν τα μάτια της
Μια μέρα, οι ουρανοί βρεθήκαν χώμα

Ήταν, μια φορά, ένα Βασιλόπουλο
Το μύρωσε η αγάπη η ξεγελάστρα
Την άβυσσο, τ’ αστέρια, ο νους του χάιδευε
Μια νύχτα δεν αντίκρισε πια τ’ άστρα

Ήταν κι ένας πύργος γιγαντόσωμος
Στεφάνια είχε τα σύννεφα, τη νίκη
Προχθές, καθώς εσκάλιζα στη θάλασσα
ευρήκα από τον πύργο ένα χαλίκι

Ήταν μια φορά... Και τι δεν ήτανε
Μα τι να πω, τριγύρω δες τη φύση
τόσα μεγάλα κι όμορφα, κι εχάθηκαν
και το μικρό τραγούδι μου θα ζήσει